Şimdi bütün yollar sana çıkıyor ya,çıkmaz sokağa döner mi bir gün?Kaybettirir misin izini?
Bilirsin “hayır” diyemem herhangi bir zaman gelsen, en çok
da bundan korkardım zaten.
Her zaman açık bir kapımın olması ne kötü. Ne kötü hayatıma
devam ediyor olamamam. Binlerce aşkı devirip geldiğinde hayır diyemeyeceğimi
benim kadar senin de bilmen.
Öyle savuşturamıyorum hayatımdakileri bir çırpıda öyle kuru
bir hoşçakalla uğurlayamıyorum belki de. Hani yenilerini, yeni birilerini
engelleyen o ket yok mu zihnimde alalade bir geçmiş parçasına tutsak ediyor
beni.
Giderken kapatmadın ya ardından kapıyı benimde elim varmadı
hatta. Hep cerayan yapan bir ev gibi üşüdüm, üşüttüm işte...
Hani kaldı ya o kapı öylece. O kadar çok şey vardı ki içimde
sana dair, bende oturdum dertleştim kendimle. Kendim kendime akıl verdi
kendinde varmış gibi. O kadar çok şey yaşadım ki kendi başına yaşanılabilecek
sonra da tiksindim başbaşa kalmaktan çıktım dışarıya, içeri giremedim tekrar. Öylece
izledim akıp giden hayatları dahil de olamadım hiçbirine. O yüzdendir ki
teoride bildiklerimi pratiğe dökememem. O yüzdendir ki kendi içimdeki ben’e
herkesten yabancı gelmem. Bir muğlaklık var hala içimde onca kesinliğe rağmen
sona ermeyen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder