Sigara haram mı vakar mı ergen kızlar bakar mı?

Sigaramın dumanı yayılıyor düşüncelerime boğulduğum sicim sicim yağan yağmurun ardından. Düşüncelerim beni boğuyor, bense yalnızlığımla yürüyorum ıslak, kaygan yolda. Neden önemli bu kadar sigara? Neden yalnızlık simgesi? Neden rahatlatıyor insanı? Ne var şu içi tütün bitkisiyle sarılı kağıt parçasında? Kimine 10 lira, kimine 5 lira paha biçmişler. Bitkinin alınan bölgesine göre kalite biçmişler. Kimi az zehirliyor kimi çokmuş. Kimine çift filtre kimine tek, kiminin üstünde öldürür içme yazıyormuş. Kimine en pahalısı ucuz, kimine en ucuzu ulaşılmaz geldi bu hayatta. Kimi içmeden attı sigarayı, kimi bitmemiş sigarayı içmek için bekledi usulca. Kimi izmarit aradı sokak sokak, boşa bekleme çöpçü süpürdü gamsız bunak! O ne anlar sigarasızlıktan? Kimi için ekmek kadar kutsal bir şeyi gamsız kedersiz süpürdü. İnsandır sigara aslında, bildiğin insan. Yalnızlığında dost, keyifli anında arkadaş. Derdinde sırdaş ara, anca bulursun kül tablalarında hatıra. İnsana benzer sigara. Sigaranın dumanına benzer hayallerim, beni zehirler uçup gider. Hayallerimi zehirleyen insana benzer sigaram. Sonra duman gibi uçup gider. Seni zehirler her çekişinde, geriye kalır bir çöp parçası izmarit. Hiçbir işe yaramaz ondan sonra. Hiçbir işe yaramayan insanlar gibi. Bir köşeye bırakır sonra da çekip gidersin. Anlarsın değersiz olduğunu, hiçbir işe yaramadığını. Geçici kederin uğruna mahvedersin kendini.  Her ne olursa olsun yaşıyor hala sen ve ben gibi. Yaşıyor her tütün tarlasında boynunu eğmeden. Kimi için bir kazanç, kimi için sömürgen bir aç. Kimi geçimini sağlar tütünden kimi geçimini bırakır. Tütün... Kimi için lanet, kimi için sevgilinin dudakları kadar hoştu. Koah olan bir insanla yalnızlığını tütünle dindiren insan arasında manalar çok farklıydı. Hayat da böyle değil mi zaten? Şu güne bak. En sevdiği varlığı kaybeden bir insanla sevgilisiyle kol kola dolaşan aşıklar için vakit aynı mı? Vakit bu vakit midir? Yoksa her ikisi farklı vakitte farklı dünyada mı yaşar? Aslında hepimiz aynı vakit isimli gemiye binmiş yolcularız. Kimimiz geminin birinci sınıf kamarasında, kimimiz geminin en alt katı üçüncü sınıf kamarasındayız. Gemi batarken en ilk üçüncü sınıf kamaradaki insanlar ölür. Vakit de öyle işte. Aynı vaktin farklı hayatı yaşayan insanlarıyız. Bir dakika! Konu vakit değil. Ormanda keşfe çıkarken kaybolan bir gezgin gibiyim. Sigaradan vakit isimli gemiye geldim. Tüttür yiğenim sende başla. Ergeninden yetmişindeki dede de bu zıkkıma hasta. Derdine çare ara ki bul, sende sigaranla her şeyi unuttuğunu sanda kurtul. Ben bir şey demem sen otur ve anla. Şimdi söyle sigara haram mı vakar mı ergen kızlar bakar mı?